sábado, 17 de mayo de 2008

Día das Letras Galegas (17 de maio)

Hoxe é festivo en toda Galicia. Celébrase un día adicado á nosa Literatura. A data escollida rememora un fito: tras tres séculos escuros, Rosalía de Castro publicaba “Cantares gallegos”, un poemario en galego.

Cada ano adícase esta festividade a un escritor na nosa lingua: sendo desta volta Xosé María Álvarez Blázquez (1915-1985) o homenaxeado.
.


OS ÁCIOS

¿Cánto dera eu agora por un ácio
daqueles que collíamos a furto
das parras encostadas
nas roíñas de Dona Mariquita!

Ácios de uvas douradas, brancas, mouras,
ateigadas de zumes e lembranzas,
que unha man silandeira
-a man do tempo-
nos puña cada outono diante os ollos
abertos á cobiza. ¡Ai, Deus, quén dera!

Qué dera agora, niste van pechado,
onde morren os libros
un pouco a cada intre no meu peito,
un ácio... Ben sabedes: ¡unha pinga
de terra feita mel, de terra terra,
nos beizos apertados dun neniño!

E tornar a sentir a leda anguria
aquila que nos daba, cando a noite
viña pousando amodo,
con fuxidías sombras de paxaros,
nas roíñas de Dona Mariquita.

(Isto estóu a querer, mentres cavilo
nun cativo que durme
xa pra sempre perdido no meu peito.)

¡Cánto dera eu agora por un ácio
que me levase cara o tempo morto!.

- Canle segredo (1954)

- Roseira do teu mencer (1950)

3 comentarios:

Anónimo dijo...

Unha noite na eira do trigo.

Unha noite indecisa, doce, asustada, arraigada, acovardada, melancólica, desprestixiada, inmóbil, tranquila, erma.

Unha noite verde escuro case negro.

A noite dos tempos.

Borraron, crearon o baleiro máis non a nada.

Non atoparedes á divina grandiosidade dos heroes helenos. Amarelo polo sol e vermello polo sangue.... aquí ocultámolo rostro trala choiva incesante de Santiago e preferimos azul coma o río.



Alfonso era sabio e xa o sabía.


Ondas do mar de Vigo, se vistes ó meu xenio, ó meu amigo, dicídelle que non marchei.



...loceiros degolados
desángranse de ouro no Mar

De par de nós
.....................a Lúa
fai ronseles infecundos

...Mentras sonea a mareta
vai folleando no libro das velas

...Irredentos velamios exhaustos
resiñados a pendurar da cruz

...Estrelas inconscentes
mecanizan o ouseso tic-tac

A auga toda dos oucéanos
ensumeuse nunha bágoa

...E o pano branco do novo día
enxugará os ollos do ceo.

(Manuel Antonio, Ao reverso da noite)

Joaquim dijo...

Ooooooooooooh que maravilla Barbebleue.
Felicidades por la jornada y si de vez en cuando nos dejas algo en galego, se agradecerá.

Titus dijo...

Felicidades por la jornada cultural. Las fiestas así hay que celebrarlas, y si se aprovecha para defender lo minoritario, siempre en peligro, doble motivo de celebración.