sábado, 17 de mayo de 2008

Día das Letras Galegas (17 de maio)

Hoxe é festivo en toda Galicia. Celébrase un día adicado á nosa Literatura. A data escollida rememora un fito: tras tres séculos escuros, Rosalía de Castro publicaba “Cantares gallegos”, un poemario en galego.

Cada ano adícase esta festividade a un escritor na nosa lingua: sendo desta volta Xosé María Álvarez Blázquez (1915-1985) o homenaxeado.
.


OS ÁCIOS

¿Cánto dera eu agora por un ácio
daqueles que collíamos a furto
das parras encostadas
nas roíñas de Dona Mariquita!

Ácios de uvas douradas, brancas, mouras,
ateigadas de zumes e lembranzas,
que unha man silandeira
-a man do tempo-
nos puña cada outono diante os ollos
abertos á cobiza. ¡Ai, Deus, quén dera!

Qué dera agora, niste van pechado,
onde morren os libros
un pouco a cada intre no meu peito,
un ácio... Ben sabedes: ¡unha pinga
de terra feita mel, de terra terra,
nos beizos apertados dun neniño!

E tornar a sentir a leda anguria
aquila que nos daba, cando a noite
viña pousando amodo,
con fuxidías sombras de paxaros,
nas roíñas de Dona Mariquita.

(Isto estóu a querer, mentres cavilo
nun cativo que durme
xa pra sempre perdido no meu peito.)

¡Cánto dera eu agora por un ácio
que me levase cara o tempo morto!.

- Canle segredo (1954)

- Roseira do teu mencer (1950)

3 comentarios:

  1. Unha noite na eira do trigo.

    Unha noite indecisa, doce, asustada, arraigada, acovardada, melancólica, desprestixiada, inmóbil, tranquila, erma.

    Unha noite verde escuro case negro.

    A noite dos tempos.

    Borraron, crearon o baleiro máis non a nada.

    Non atoparedes á divina grandiosidade dos heroes helenos. Amarelo polo sol e vermello polo sangue.... aquí ocultámolo rostro trala choiva incesante de Santiago e preferimos azul coma o río.



    Alfonso era sabio e xa o sabía.


    Ondas do mar de Vigo, se vistes ó meu xenio, ó meu amigo, dicídelle que non marchei.



    ...loceiros degolados
    desángranse de ouro no Mar

    De par de nós
    .....................a Lúa
    fai ronseles infecundos

    ...Mentras sonea a mareta
    vai folleando no libro das velas

    ...Irredentos velamios exhaustos
    resiñados a pendurar da cruz

    ...Estrelas inconscentes
    mecanizan o ouseso tic-tac

    A auga toda dos oucéanos
    ensumeuse nunha bágoa

    ...E o pano branco do novo día
    enxugará os ollos do ceo.

    (Manuel Antonio, Ao reverso da noite)

    ResponderEliminar
  2. Ooooooooooooh que maravilla Barbebleue.
    Felicidades por la jornada y si de vez en cuando nos dejas algo en galego, se agradecerá.

    ResponderEliminar
  3. Felicidades por la jornada cultural. Las fiestas así hay que celebrarlas, y si se aprovecha para defender lo minoritario, siempre en peligro, doble motivo de celebración.

    ResponderEliminar